De laatste jaren zit neurowetenschappen in de lift. Het is de wetenschap waarin jaarlijks een hele reeks onderzoekdoorbraken geboekt worden. En wat nog mooier is: deze onderzoekdoorbraken kunnen relatief simpel ingezet worden om het leven van mensen te vereenvoudigen of hun welbevinden te doen stijgen.
Er zijn veel verschillende takken van neurowetenschap, we halen er een aantal aan.
Cognitieve neurowetenschap houdt zich bezig met de wetenschappelijke studie van biologische substraten die ten grondslag liggen aan cognitie en mentale processen en behandelt vragen zoals hoe psychologische/cognitieve functies worden weerspiegeld door neurale activiteit in de hersenen.
Typische methoden voor het verzamelen van gegevens die worden gebruikt door cognitieve neurowetenschappers zijn functionele neuroimaging ( fMRI , PET), elektro-encefalografie (EEG), gedragsgenetica en laesiestudies.
Gedragsneurowetenschappen (ook bekend als biopsychologie) daarentegen richten zich op de impact van het zenuwstelsel op aandacht, perceptie, motivatie, prestaties, leren en geheugen en hun manifestaties in menselijk gedrag . Studies in gedragsneurowetenschappen richten zich op de interactie van hersenen en gedrag in echte of gesimuleerde omgevingen.
Neuropsychologie is de studie van hoe de hersenen gedrag beïnvloeden. Het trekt een lijn tussen neurologie en psychologie en onderzoekt hoe deze processen op elkaar inwerken.
Het staat buiten kijf dat het brein de meest complexe structuur is die we tot op heden kennen. Hoewel computerintelligentie snel toeneemt, verbleekt het nog steeds in vergelijking met de complexiteit van onze grijze massa.
Neuronen bevatten veel verschillende cellen die allemaal gespecialiseerd zijn om te communiceren wat er in en om je lichaam gebeurt, waarbij het commandocentrum je geest is. Plasticiteit is een referentie voor de flexibiliteit om te veranderen, daarom zullen sommige neurowetenschappers stellen dat 'het brein plastisch is'. Simpel gezegd, neuroplasticiteit betekent 'je brein is aanpasbaar'.
Kennis van de werking van de hersenen op zich is al een heel belangrijke interventie in het kader van neuroplasticiteit. We kunnen immers door ons gedrag aan te passen en door stil te staan bij de werking van onze grijze massa de plasticiteit voor een deel sturen. Dit is een zeer krachtig middel en geeft hoop.
Als we de praktische toepasbaarheid van de kennis uit de neurowetenschappen behapbaar kunnen maken voor zowel kinderen, jongeren als volwassenen kunnen we megastappen zetten.
